BEDİÜZZAMAN SAİD NURSİ HAZRETLERİ’NİN SÖZLERİNİN BİR BÖLÜMÜNÜ OKUYUP BİR BÖLÜMÜNÜ OKUMADAN YORUM YAPMAK SAMİMİ BİR YAKLAŞIM DEĞİLDİR

Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri’nin sözlerindeki manayı tam anlayabilmek için, Üstad’ın sözlerini bütün olarak okumak ve ele almak gerekmektedir. Birbirini tamamlayan açıklamaların bulunduğu bir sözün bir paragrafını okuyup, diğer paragrafını okumadan, Bediüzzaman’ın ne ifade etmiş olabileceği konusunda yorum yapmak ise samimiyetle bağdaşmamaktadır.

Said Nursi Hazretleri Risale-i Nur Külliyatı’nda Hz. Mehdi (a.s.)’nin bir şahıs olarak Hicri 1400 yılında geleceğini, üç vazifesinin olacağını, kendi zamanında bu üç vazifenin birden gerçekleştirilememiş olduğunu, ancak Hz. Mehdi (a.s.)’nin bu üç vazifeyi tamamlayacak olduğunu, kendisinin Hz. Mehdi (a.s.) olmadığını ancak Hz. Mehdi (a.s.)’nin öncü bir neferi olduğunu açıkça ifade etmiştir. Üstad’ın bu sözleri herhangi ikinci bir yoruma mahal bırakmayacak kadar açık ve nettir.

Said Nursi Hazretleri Kastamonu Lahikası’nda yazdığı “Evet, bu zaman hem iman ve din için, hem hayat-ı içtimaî ve şeriat için, hem hukuk-u âmme ve siyaset-i İslâmiye için gayet ehemmiyetli birer müceddid ister.”sözünden Mehdilik görevinin 3 ayrı şahıs tarafından tamamlanacağı gibi bir anlam hiçbir şekilde çıkmamaktadır. Üstad bu zaman derken kendi zamanını kastetmektedir. Nitekim o devirde yaşayan veli şahıslar müceddidlik görevini ifa etmişlerdir. Nitekim sözün devamını okuduğumuzda, Üstad’ın bu üç vazifenin hepsini birden, ahir zamanda zuhur edecek olan Peygamber Efendimiz’in soyundan olan Hz. Mehdi Aleyhisselam’ın yerine getireceğini söylediği açıkça görülmektedir. Bu nedenle Üstad’ın bu sözünü açıklarken, mutlaka aynı sözün devamını da dikkate almak ve okumak gerekmektedir. Aksi ise, samimi ve dürüst bir yaklaşım olmayacaktır.

Üstad Bediüzzaman Hazretleri’nin Kastamonu Lahikası’nda kaleme aldığı sözün tamamı şu şekildedir:

Aziz, sadık, muhterem kardeşimiz Hoca Haşmet!

Senin, müceddid hakkındaki mektubunu hayretle okuduk ve Üstadımıza da söyledik. Üstadımız diyor ki:

Evet bu zaman hem iman ve din için, hem hayat-ı içtimaiye ve şeriat için, hem hukuk-u âmme ve siyaset-i İslâmiye için, gayet ehemmiyetli birer müceddid ister. Fakat en ehemmiyetlisi, hakaik-i imaniyeyi muhafaza noktasında tecdid vazifesi, en mukaddes ve en büyüğüdür. Şeriat ve hayat-ı içtimaiye ve siyasiye daireleri ona nisbeten ikinci, üçüncü, dördüncü derecede kalıyor.

Rivayat-ı hadîsiyede, tecdid-i din hakkında ziyade ehemmiyet ise, imanî hakaikteki tecdid itibariyledir. Fakat efkâr-ı âmmede, hayatperest insanların nazarında zahiren geniş ve hâkimiyet noktasında cazibedar olan hayat-ı içtimaiye-i İslâmiye ve siyaset-i diniye cihetleri daha ziyade ehemmiyetli göründüğü için, o adese ile o nokta-i nazardan bakıyorlar, mana veriyorlar.

Hem bu üç vezaifi birden bir şahısta, yahut cemaatte, bu zamanda bulunması ve mükemmel olması ve birbirini cerhetmemesi pek uzak, âdeta kabil görülmüyor. Âhirzamanda, Âl-i Beyt-i Nebevî’nin (A.S.M.) cemaat-ı nuraniyesini temsil eden HAZRET-İ MEHDİ’DE VE CEMAATİNDEKİ ŞAHS-I MANEVÎDE ANCAK İÇTİMA EDEBİLİR. Bu asırda, Cenab-ı Hakk’a hadsiz şükür olsun ki, Risale-i Nur’un hakikatına ve şakirdlerinin şahs-ı manevîsine, hakaik-i imaniye muhafazasında tecdid vazifesini yaptırmış. Yirmi seneden beri o vazife-i kudsiyede tesirli ve fatihane neşriyle gayet dehşetli ve kuvvetli zındıka ve dalalet hücumuna karşı tam mukabele edip, yüzbinler ehl-i imanın imanlarını kurtardığını kırkbinler adam şehadet eder.

Amma benim gibi âciz ve zaîf bir bîçarenin, böyle binler derece haddimden fazla bir yükü yüklemek tarzında, şahsımı medar-ı nazar etmemeli diyor ve size selâm ediyor. Biz de zâtınıza ve oradaki Risale-i Nur’la alâkadar olanlara selâm ediyoruz.