Ahir zamanda gelecek Hz. Mehdi (as)’ın ve cemaatinin özellikleri, vesile olacakları müjdeli dönem, İbrahimi dinlerin kendi kutsal kaynaklarında çok detaylı tarif edilmektedir. Hikmetli bir şekilde aktarılan tüm bu tarifler, her üç dinde de birbiriyle şaşırtıcı bir uyum içindedir. Bundan asırlar önce tasvir edilen bir ortamın, günümüz şartlarını yüzlerce delille tam olarak yansıtması, Hz. Mehdi (as)’ın çıkışının çok yakın olduğunu bizlere göstermektedir.
Peygamberimiz (sav)’in hadislerine göre, Hz. Mehdi (as) ve cemaati, tüm dünya insanlarının geleceği için çok önemli ve çok faydalı faaliyetler yaptıkları halde, ilk dönemlerde bilinmeyecekler ve çok az sayıdaki mümin topluluğu dışında onlara destek olan olmayacaktır. Ancak iman gözü ile bakanlar, Hz. Mehdi (as)’ı ve cemaatini, zannı galipleriyle (üstün gelen kanaatleriyle) bileceklerdir. Her şekilde bu mübarek kişinin Mehdiyet makamına haiz olduğu, Allah’ın dinini yaymaktaki başarısı ile kendini gösterecektir.
Bir ayette, Kitap Ehli’nin Peygamber Efendimiz (sav)’i “çocuklarını tanır gibi” tanıyacakları bildirilmektedir:
Kendilerine kitap verdiklerimiz, onu (Peygamberi), çocuklarını tanır gibi tanırlar. Buna rağmen içlerinden bir bölümü, bildikleri halde gerçeği gizlerler. (Bakara Suresi, 146)
Bu ayet işari manada, Hz. Mehdi (as)’ın tanınacağına da işaret etmektedir. (Doğrusunu Allah bilir.) Hz. Mehdi (as) da ortaya çıktığında, Peygamberimiz (sav)’in tasvirleri ışığında, insanlar onu çocuklarını tanır gibi tanıyacaklardır. Ancak buna rağmen bazı insanlar, bu mübarek şahsı tanımazlıktan gelecek ve kendisini inkar edeceklerdir.
Allah’ın Hakimiyet Vaadinde Saf İman Ölçüdür
Kutsal Kitaplarda bildirilen ve ahir zamanda gerçekleşecek olan hak din ahlakının hakimiyeti, soy ya da herhangi bir maddi kıstasla değil, iman ve ahlak üstünlüğü ile olacaktır. Bir kısım Yahudiler, Tevrat’ta hakimiyet vadedilen topluluğun, takva ya da samimiyetlerine bakılmaksızın, Yahudi toplumu olduğunu öne sürmektedirler. Ancak bu durum, bizzat dindar Museviler tarafından da kabul edilmemekte, hatta eleştirilip kınanmaktadır.
Açıktır ki, Tevrat’ta bahsi geçen ve hakimiyet vaat edilen, samimi iman sahibi topluluğun vasıflarına kim sahipse, Allah, iman ve din ahlakının hakimiyetine onları vesile edecektir. Diğer bir deyişle Allah’a imanı ve din ahlakını hakim edecek olanlar, Allah’a samimi olarak iman eden, O’na saygı dolu bir korkuyla bağlı, Allah’ın bildirdiği ahlakı koruyan, gönülden teslim olmuş, şefkati, merhameti ve sevgiyi yaşayan müminlerdir. Hakimiyet, bir topluma veya soya değil, samimi müminlere vadedilmiş bir müjdedir.
Bir kişinin sadece Musevi ya da Hristiyan olarak doğduğu için kendisine hakimiyet vadedildiğini düşünmesi ise, çok büyük bir yanılgı olacaktır. Önemli olan bir kimsenin hangi toplumun parçası olarak doğduğu değil; Allah’a, din ahlakına ve Peygamberlere olan bağlılığı, sadakati, itaati ve teslimiyetidir. Bir kişi, Allah’ın varlığını kabul etmiyorsa ya da Allah’ın kudretini gereği gibi takdir edemiyorsa veya din ahlakını tam anlamıyla yaşamıyorsa; Peygamberlere inanıp onların mübarek sünnetlerini devam ettirmiyorsa; bu kişinin hangi soya ya da topluma mensup olduğu ona bir fayda sağlamayacaktır. Allah’a inanmayan, O’na gönülden teslim olmayan bir kimsenin, Hz. İbrahim (as)’ın, Hz. Yakup (as)’ın, Hz. Musa (as)’ın soyundan olması bir anlam taşımaz; çünkü bu kişi soyundan geldiği mübarek Peygamberleri reddetmiş bir kişidir. Bir kimsenin iman sahibi olmadan, sadece Peygamberler neslinden gelmesi, o kişiyi mübarek bir insan kılmaz. Hz. İbrahim (as)’ı, Hz. İshak (as)’ı, Hz. Yakup (as)’ı, Hz. Musa (as)’ı kabul etmeyen, Allah’ı sevmeyen, Allah’tan korkmayan bir kişinin hangi soydan geldiğinin Allah Katında bir önemi yoktur.
Allah Kuran’da, insanı değerli kılan tek ölçünün, takva olduğunu bildirmiştir:
… Şüphesiz, Allah Katında sizin en üstün (kerim) olanınız, (ırk ya da soyca değil) takvaca en ileride olanınızdır. Şüphesiz Allah, bilendir, haber alandır. (Hucurat Suresi, 13)
Bir başka ayette ise, takva sahipleri için şöyle bir haber verilmiştir:
… Şu halde sabret. Şüphesiz (güzel olan) sonuç takva sahiplerinindir. (Hud Suresi, 49)
Takva sahibi olanlar, Allah yolunda samimi çaba sarf ederek güzel sonucunu Allah’tan uman, Allah’ın rızası dışında bir karşılık beklemeyen, canını ve malını Allah’a satmış, Allah’tan şiddetle korkan ve Allah’ı aşkla seven kimselerdir. Samimi iman ve hak din ahlakının hakimiyeti için Allah’ın varisleri de onlardır.
Sonuç olarak, Allah’ın hakimiyet vadetmesindeki asıl ölçü samimi imandır. Tevrat’taki hakimiyet izahlarıyla kastedilen, sadece belli bir milletten olmak değildir. Müslüman olan -yani Allah’a teslim olmuş- ve Allah’a şirk koşmadan, samimi inanan kim ise, o kişi iman edenler topluluğunun bir parçası olur. Tevrat’ta bahsedilen Ben-i İsrail topluluğu da odur. Diğer bir deyişle “Ben-i İsrail”, Hz. Yakup (as)’ın samimi ve dindar varisleri ile birlikte, soyuna bakılmaksızın gerçek “Müslüman (Allah’a teslim olmuş)” olanlardır.
Allah’ın seçip hakimiyet vadettiği topluluk, Nur Suresi 55. ayette bildirildiği gibi, şu vasıflara sahip olacaktır:
- Allah’a iman etmek,
- Salih amellerde bulunmak,
- Yalnızca Allah’a ibadet etmek,
- Allah’a hiçbir şeyi ortak koşmamak.
Allah’ın vadettiği hakimiyet böyle bir topluluğa yöneliktir. Yoksa Ben-i İsrail soyundan olup, dindar olmayan bir topluluğun dünyaya hakim olması beklenemez. Kaldı ki tarih boyunca birbirine çok yakın mekanlarda yaşamış olan soyların, keskin bir şekilde, birbirlerine karışmadan devam etmeleri gibi bir durum söz konusu olamaz. Dolayısıyla Hz. İbrahim (as)’ın oğulları olan Hz. İshak (as) ve Hz. İsmail (as)’ın soylarının karışmaması da mümkün değildir. Kastedilenin soy değil, inanç birliği olduğu açıktır.
Nitekim Tevrat’ın Yaratılış bölümünde, Hz. İshak (as)’ın oğlunun Hz. İsmail (as)’ın kızı ile evlendiği bildirilmektedir. (Yaratılış, 28:7-10) Tevrat’ta bildirilen bu durum, soyların daha en başından karışmış olduğuna açık bir örnek teşkil etmektedir. Kaldı ki, yakın bölgelerde yaşayan Hz. İshak (as) ve Hz. İsmail (as)’ın soyları, Hz. İbrahim (as)’ın oğulları olarak her yönden akrabalık bağları içindedir. Dolayısıyla, Allah’a imanı ve gerçek din ahlakını hakim kılacağı haber verilen topluluk, herhangi bir soy veya ırk değil, Hz. İbrahim (as)’ın hak dinini, günümüzdeki ismiyle “İslam” ahlakını hakim edecek olan topluluktur.
Ayrıca Kuran’da Allah, tüm elçilerin tek bir aile olduklarını bildirmektedir:
Gerçek şu ki, Allah, Adem’i, Nuh’u, İbrahim ailesini ve İmran ailesini alemler üzerine seçti; Onlar birbirlerinden (türeme tek) bir zürriyettir. Allah işitendir, bilendir. (Al-i İmran Suresi, 33-34)
Allah, En’am Suresi’nde de birbirlerinin soyundan gelen elçilerden bahsetmektedir:
İman edenler ve imanlarını zulümle karıştırmayanlar, işte güvenlik onlar içindir ve onlar hidayete ermişlerdir. Bu, İbrahim’e, kavmine karşı verdiğimiz delilimizdir. Biz, dilediğimizi derecelerle yükseltiriz. Şüphesiz senin Rabbin, hüküm ve hikmet sahibidir, bilendir. Ve ona İshak’ı ve Yakup’u armağan ettik, hepsini hidayete eriştirdik; bundan önce de Nuh’u ve onun soyundan Davud’u, Süleyman’ı, Eyyub’u, Yusuf’u, Musa’yı ve Harun’u hidayete ulaştırdık. Biz, iyilik yapanları işte böyle ödüllendiririz. Zekeriya’yı, Yahya’yı, İsa’yı ve İlyas’ı da (hidayete eriştirdik.) Onların hepsi salihlerdendir. İsmail’i, Elyasa’yı, Yunus’u ve Lut’u da (hidayete eriştirdik). Onların hepsini alemlere üstün kıldık. Babalarından, soylarından ve kardeşlerinden, kimini (bunlara kattık); onları da seçtik ve dosdoğru yola yöneltip-ilettik. (Enam Suresi, 82-87)
Bütün Peygamberler birbirinin soyundan gelmektedir. Hz. Yakup (as)’ın, Hz. Süleyman (as)’ın veya Hz. Davud (as)’ın soyundan bahsedilirken, Hz. İbrahim (as)’ın soyu kastedilmektedir ve hakimiyet Peygamberler soyu olan Hz. İbrahim (as)’a vaat edilmektedir. Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav) de bu mübarek soydandır. Hz. Mehdi (as) da hadislerde belirtildiğine göre, bu soydan gelmektedir. Halk arasında bu soydan gelenlere “seyyid” denilmektedir.
Hz. Mehdi (as) da seyyid olacaktır. Peygamberimiz (sav)’in hadislerinde bu konu şöyle bildirilmektedir:
Kıyametin kopması için zamanda sadece bir günden başka vakit kalmamış da olsa Allah benim Ehl-i Beytim’den (soyumdan) bir zatı (Hz. Mehdi (as)’ı) gönderecek.
(Sünen-i Ebu Davud, 5/92)
Benim Ehl-i Beytim’den bir şahıs (Hz. Mehdi (as)) bütün dünyaya hakim oluncaya kadar günler ve geceler gitmez.
(En-Necmu’s Sakıb, Ukayli)
Hz. Mehdi (as) ve Cemaati Kaderde Bellidir
İnsan hem kendi kaderinin hem de dünyanın kaderinin sadece izleyicisidir. Kimsenin bu kadere yön vermesi mümkün değildir. Aynı şekilde bu kaderle ilgili yorumda bulunması, bundan razı olması veya buna itiraz etmesi, Allah’ın vaadini ve kaderde takdir ettiklerinin gerçekleşmesini kesinlikle değiştiremez. Allah kaderde kimi seçip, kimin vesilesiyle dünyaya din ahlakını hakim edeceğini belirlemişse, Hz. Mehdi (as) da o kimse olacaktır.
Yoksa hiç kimse çıkıp Mehdi olduğunu iddia edemez. Kaldı ki Mehdilik bir iddia değildir. Gayret etmekle ya da çalışmakla, elde edilebilecek bir makam da değildir. Mehdi olabilmek için, bunun o kişinin kaderinde olması; Mehdi olarak yaratılması gereklidir.
Hadislerde ve İslam alimlerinin açıklamalarında belirtildiği gibi, Hz. Mehdi (as) soyundan çok, icraatlarıyla tanınacaktır. Hz. Mehdi (as) ve cemaatinin ana faaliyeti dinsizlikle fikri mücadele ve hak din ahlakını tüm dünyaya yaymak olacaktır. Dinsiz ve imansız ideolojileri fikren mağlup eden, Allah’ın varlığının delillerini açıkça ortaya koyan, insanların imanlarına vesile olup din ahlakını yeryüzüne yayan kişi (Allah’ın izniyle) Hz. Mehdi (as)’dır. Bu faaliyetler ve gelişmeler olmadan, bir kişinin veya topluluğun herhangi bir iddiada bulunmasının manası yoktur.
