Ey Ebu Hüreyre! Bu topluluk (HZ.MEHDİ (AS) CEMAATİ) zor ve güç bir yola girerek peygamberlerin derecesine kavuşurlar. ALLAH KENDİLERİNİ DOYURDUKTAN SONRA AÇLIĞI, GİYDİRDİKTEN SONRA ÇIPLAKLIĞI, İÇİRDİKTEN SONRA SUSUZLUĞU TERCİH EDERLER; ALLAH’IN KATINDAKİNE ÜMİTLERİNİ BAĞLAYIP BUNLARI TERK EDERLER. HESABINDAN KORKU DUYARAK HELALİ DAHİ BIRAKIRLAR. DÜNYAYA SADECE BEDENLERİ İLE İLGİ GÖSTERİRLER, ONUN HERHANGİ BİR ŞEYİYLE İŞTİGAL DE ETMEZLER.
Onların Rablerine olan itaatleri karşısında, melekler ve peygamberler dahi hayrete düşer. Ne mutlu onlara, ne mutlu onlara! Allah’ın, onlarla benim aramı birleştirmesini ne kadar çok isterdim! … (el-Vesaya li-İbnü’l-Arabi, Halet Ef. no.: 198/2, 486a yaprağı)
